nú er klukkan korter í fimm og víólan mín er ekki ennþá búin að hringja. úff. ég fer bráðum að gráta af angist!
áðan var samt skemmtilegt, því að Þórunn Guðmundsdóttir (ein af þremur) kom og gaf mér 2 pör af sokkum. hún er svo næs.