jæja

komin heim og ekkert alfeg jafn pirruð og áðan. eiginlega bara hálf asnalega og skammast mín fyrir að hafa verið svona pirruð. stundum ræð ég bara ekkert við geðsveiflurnar mínar. en það er víst einkennið á sveiflum... annars væru þetta meira svona rúnaðar hæðir með túnfíflum og hvítum fiðrildum og væru kallaðir geðhólar.
eða eitthvað, eða ekki.
hrumpf.
en svona til öryggis er ég búin að halda mig í góðri fjarlægð frá fólki í allt kvöld og er t.d. núna að borða pizzu inní herberginu mínu en ekki frammi og keypti mér dæet kók og súkkulaði á leiðinni heim.
njamm.
svo ætla ég að horfa á shrek 2. aftur :)

nú er ég ekki búin að gera neitt í hálftíma og er ennþá pirruð. og mjög svöng.
ætla að fara og æfa mig. veit samt að ég fæ örugglega ekkert útúrþví og miklar líkur á ég kýli vegg eða lemji boganum mínum í eitthvað.
úff hvað ég á bágt að vera svona mikill pirrupúki.

pirruð

éger svo ógeðslega pirruð að ég veit ekkert hvað ég á að gera af mér, er búin að prófa að labba í hringi í herberginu mínu og hvessa augunum á mismunandi hluti.
þori ekki einu sinni fram í eldhús að fá mér að borða af því að ég er viss um að ég hitti einhvern af sambýlingunum og hreyti einhverju í þau eða þá að ég læt viðkomandi fara í taugarnar á mér og verð ennþá pirraðari.
og það asnalegasta er að ég veit ekkert af hverju ég er svona pirruð... er það bara.
grrrr!
andskotinn.