ó já.
eftir að hafa fengið mér kaffi með Yael og átt mjög ítarlegar umræður um lífið og tilgang þess ákvað ég að leggja land undir hjólið mitt og kíkja á líkamsræktarstöð sem (ég hélt) er ofar í götunni minni. hagley road 460. ég bý í 207 og það er ekkert það langt frá hagley rd 1 svo eftir slump-útreikninga gerði ég ráð fyrir því þetta væri nú ekki mjög langt í burtu.
little did i know.
fyrst byrjaði nú fallegi brúnskellótti-blái fákurinn minn á því að hleypa úr sér öllu lofti að aftanverðu. tóta-tilbúin-að-takast-á-við-allt var vitaskuld með hjóladekkja pumpu á sér og ætlaði heldur betur að redda málunum. sem tókst ekki. gatið var greinilega það risastórt að blessuð slím-slangan náði ekki fylla uppí það eins og á að gerast og hefur verið ða gerast síðasta hálfa árið eða svo. ég tek þá þá (lélegu) ákvörðun að rölta með hjólið í fyrrumnefnda líkamsræktarstöð, þar sem hún gat nú ekki verið langt undan, ég var búi nað vera að hjóla í nokkrar mínútur.
little did i know aftur.
Ég er fullviss um að það sé hægt að labba eftir Hagley Road til enda veraldar. eða þangað til maður hnígur niður af máttleysi. eða maður er skotinn niður af glæpaklíkum.
þessi blessuð gata er nefnilega eins og lógaritmi, því hærra sem þú ferð, því lengra er á milli númera (var ekki lógaritmi þannig? stæ 503, je). þannig að ef maður er 15 mín að labba frá nr.1 til 207, þá er maður 30 mín að labba frá 207 til 414 og frá 414 til líkamræktarstöðvarinnar er heil eilífið.
ekki nóg með að langt sé á milli húsa, heldur vantar sum hús líka. og sum hús eru á staðnu en með neglt fyrir glugga og dyr.... frekar spúkí.
en ég lét mig hafa það (duglega-tóta) og komst loks á leiðarenda. rétt svo leit inn um dyrnar og ákvað að þetta væri ekki staður fyrir mig. ekkert nema biksvartir sveittir karlar að PUMPA lóðum (með miklum tilþrifum í látbragði og hljóðum) eða skokka á brettum og það hringlaði svo svakalega í blinga-blinginu að það var eins og maðru væri staddur við mynt-teljaravélina í Landsbankanum.
þannig að við flatadekk röltum okkur bara í rólegheitunum aftur heim.
þvílík stemming.
p-anna (og mamma mín) myndi nú líklega benda á að allt þetta labb væri svo sannarlega góð líkamsræktaræfing og það að springa dekk um kvöld í rólegheitunum er miklu skárra en að springa "snemma" morguns þegar maður er orðinn og seinn í skólann.
ég er aftur á móti bara orðin svöng og pirruð og var því miður að ráma í það að eina hjólabúðin sem ég veit um í birmingham er í smelly park þar sem ég bjó í fyrra.
hinumegin í bænum.
oh jæja jæja
