minn er uppáhaldsbestaskinnið mitt og á hans hefði síðasta ár verið ó hu mu Hu le Hegt! honum fannst ég brjáluð að skrifa þennan annál vegna þess að það er svo mikð? verk. það var rétt hjá honum :) en það er samt líka búið að vera gaman, svo þetta kemur út á jöfnu. eðasvogottsem. þegar ég átti afmæli bakaði ég köku heima hjá honum til að fara með í vinnuna daginn eftir. við bjuggum til Hrottalega grænt krem og skreyttum hana með haribo-spældum eggjum. þetta taldi ég vera nóg til að enginn hér á skjaló myndi voga sér að éta hana (þau geta verið svo snobbuð) en viti menn! hún var étin upp til agna og ég hundskaðist bara heim með tóman bakka. svona geta hlutirnir verið merkilegir. á síðasta ári fórum við Vignir líka saman í skálholt með hljómeyki og það var held ég skemmtilegasta kór-æfinga-búða-ferð sem ég hef farið í. takk elsku elsku vignir fyrir árið. Villi er hress trompetleikari við nám í osló og er held ég að tryllast úr stemmingu. við vorum saman að spila í óperunni á egilsstöðum fyrir ári og fórum m.a. í einn sveittan badmintonleik. sem ég vann. Víkingur er eiginlega síðastur þar sem neðsti linkurinn er algjört djönk og víólumafían svossem ekkert ein manneskja, eða hópur fólks, meira svona atferlismottó og lífsmunstur. en talandi um Víking þá verður maður nottla að segja ða hann er við nám í Juilliard skólanum í New York og lemur þar á hljómborð öllum stundum. það er hans hæðsti draumur að komast í alvöru diskó hljómsveit og hefur hann tekið öll námskeið juilliard í "funky sounds" og "rythms to moonwalk after". svo spilar hann víst líka á píanó. síðast þegar ég sá víking var hann að fara í brúðkaup (ekki sitt eigið þó) og var í hvítum rúllukragabol. þetta fannst mér koma mjög smart út og á hann hrós skilið. slíkur bolur myndi þó, að öllu jöfnu, fara mér einstaklega illa. svona er lífið óútreiknanlegt krakkar mínir. jájájá.
góðar stundir
