milli þess sem ég hóstaði litríku, svitnaði, svaf, hóstaði og vorkenndi mér þá hugsaði ég afar heitt til minna heittelskaðra Tuma sem stóðu í stórræðum. eða sátu. og svo auðvitað sólskinsbarnið Fríða sem var við sömu iðju.
ef svo ólíklega vildi til að ykkur hefði gengið illa, þá getiði kennt því um að straumarnir sem tóta sendi ykkur voru kannski með örlitlu óráði...
en til hamingju með að vera búnar!
