er í makkintoss tölvunni sem jónsæti fékk lánaða á safninu og hefur ekki skilað, en samt ekkert notað. algjört drasl, eitthvað sona makkintoss eða eitthvað, páverbúkk eða ég veit ekki hvað ;) samt geðveikt náðugt að vera með svona ferðatölvu, maður getur bara setið og verið með fæturnar uppi loft og eitthvað. eitthvað eitthvað. áðan tildæmis prumpaði ég, en af því að ég er með fæturnar upp í loft þá fór loftstraumurinn bara beint út í loftið sov ég þarf ekki að sitja í fýlunni. ótrúlega mikill kostur. liggur við að maður fái sér svona lappara, þó ekki væri nema bara til að geta prumpað út í loftið.
stundum langar mig geðveikt mikið til að vera aftur 18 ára og geta bara borða í nefið og hugsað í rólegheitunum um það hvað mig hugsanlega gæti langað til að gera við líf mitt. núna er ég aftur á móti orðin næstum því 25 ára og VERÐ að fara að ákveða hvað ég vil gera við líf mitt, og það sem meira er..... taka einhverjar ákvarðanir og gera einhverjar ráðstafanir í sambandi við það.
of mikið á mann lagt segi ég nú bara.
ég vildi að pabbi minn hefði verið skósmiður og kennt mér að smíða skó þegar ég var bara pínulítil þannig að núna væri ég geðveikt klár skósmiður og væri komin með fastan kúnnahóp og kannski farin að hanna mína eigin skó og stofna mitt eigið skóverkstæði og væri kannski í mikilli fjölskyldudrama því að pabbi minn vildi að ég myndi taka við fjölskyldu fyrirtækinu. en ég vildi fara mínar eigin leiðir. afi væri geðveikt gamall og svona vitringur og þrátt fyrir að hann vildi heitast að fjölskyldufyrirtækið dafnaði að eilífi, vildi hann ennþá frekar að ég yrði hamingjusöm og færi mínar eiginleiðir. þá væri ég kannski soldið eins og hann var þegar hann var ungur drengur og sá fyrsti sem þorði að koma fram með nýjungar í skómarkaðinum en enginn trúði á hann.
eða eitthvað bara...