ég er að skrifa ritgerð um Rebeccu Clarke, sem var bæði góður víóluleikari og tónskáld. Svo maður minnist nú ekki á þá brjáluðu ísbrjóta í sögu tónlistarKvenna sem hún framdi. fyrsta konan til að vinna fyrstu verðlaun í Mendelson skólastyrk tónskáldakeppninni og ein af fystu konunum til að vera hleypt í the Queen´s Hall Orchestra. svo var hún ekkert nema Magnað tónskáld. en þegar ég var að krúsa á netinu í góðum fíling hér áðan rakst ég á þessa líka sniðugu setningu. ekkvað hefur nú prófarkalesturinn farið á milli steina hjá greyinu.... nema nottla sá sem skrifaði þetta sé svona ofsalega trúaður á spíritúlistíska tónsmíðar í gegnum miðla... maður veit nottla aldrei.

Rebecca fell in love again and married James Friskin. Their marriage was a happy one, and she did not compose much until after her death in 1979.