E-duuuuuujúpar pælingar
fólk getur verið ótrúlega hresst á blogginu sínu. þessi gella hér er að dissa kærastann sinn í tætlur. sem er nú kannski ekki furða. samt soldið fyndið að vera að lesa um líf fólks einhversstaðarégveitekkihvar og þvílík díteils í ofanálag. ætli hún geri sér grein fyrir því að ÉG er að lesa þetta? en henni er örugglega alfeg sama. en væri henniu alfeg sama ef að kærastinn hennar myndi lesa þetta? eða kannski vinir hennar, eða vinir hans? alfeg er mér sama hver les bloggið mitt, svona öllu jöfnu. en samt stundum ekki, vegna þess að maður verður að taka tillit til annarra, og feta hinn gullna meðalveg í að koma upplýsingum á framfæri. ég þoli ekki "tillit til annarra" og heldur ekki "gullan meðalveginn" (sem er bæ ðe vei ekki gullinn heldur grár og fullur af drullugum tuskum). það er svo mikið vesen að vera almennilegur. alltaf að passa sig á hinu og þessu og hinum og þessum. svo er svo óhugnanlega erfitt að vita hvað sumum finnst um sumt, en öðrum um annað. til dæmis fanst einni konu sem ég þekki Mjög Óviðeigandi, Móðgandi og Dónalegt þegar PállÓskar sagði að það væri ekki þurrt sæti í húsinu eftir að einhver gaur söng lagið sitt í Idol. ég sá þetta nú reyndar ekki, en mér finnst allt í læ að tala um píkusafa fyrir framan alþjóð. svona getur fólk verið mis. ég held að ég móðgi stundum fólk alfeg ferlega, en mér er alfeg sama. eins og gellunni sem er sama um að alskonar fólk viti um kærastinn hennar.
en er það kannski rangt? á mér að kannski ekki að vera sama? á ég að reyna að vera almennileg? fyrir hvern á ég að vera almennileg? af því að það er soldið eins og með "hvað sumum finnst", að það er mismunandi hvað fólk telur vera almennilegt. stundum þegar mér finnst ég ferlega almennileg, er fólk í fýlu útí mig af því að ég er svo leiðinleg. stundum fer ég að grenja yfir einhverju sem fólk segir við mig og finnst það agalega vont við mig, en því finnst það bara vera næs. þetta er svo mikið vesen! afhverju afhverju þarf maður endilega að hugsa svona mikið?
svo getur líka verið "gaman" að pæla í orðum og því sem fólk segir. er þetta algjörlega sami hluturinn? eru orð tilfinningar? eru orð sannleikur? eru orð orð? afhverju eru sum orð sönn en sum orð kannski mesta lygi í heimi, þó þau séu alfeg sömu orðin? af hverju virka orð stundum, en stundum ekki?
mig langar í stórt, mjúkt, loðið orð sem er alltaf til og breytist aldrei, sem ekki er hægt að taka úr samhengi og er alltaf satt. og gott. og mjúkt, loðið og stórt. og almennilegt.