messiaen allur
tónleikarnir í gær voru bara drullufínir, jájájá. náttkjóla-kórinn gerði stormandi lukku og heyrði ég engann tala illa um okkar fagra svoaðsegja fullkomna franska söng. líka eins gott. :@ eftir tónleikana hitti ég herra hroka, sem sagði "er æfing næsta sunnudag?" við mig, án þess að brosa, heilsa eða vera með almennilegt við mót, aftur á móti sagði hann "hæ, takk alfeg ÆÐISLEGA fyrir sönginn" við stelpuna við hliðina á mér. hann er kominn enn ofar á bik-svarta listann sem verður lesinn upp á eftir moldun minni þegar ég verð jörðuð. passið ykkur því allverulega!
en svo ég gleymi mér nú ekki í illgirninni (eins og oft vill gerast) er kannski ágætt að rifja upp þessa tónleika, þó ég nenni því ekki. sem er skemmtilegt tilviljun því ég nennti heldur ekki að hlusta á fyrra verkið, sem var á tónleikunum. það var eftir Hauk Tómasson og hrokagikknum fannst það hræðilegt verk, sem gerir það að verkum að ég er mjög fúl yfir að hafa ekki hlustað á það, verkið hlýtur að hafa verið frábært. ókeiókei, hætt. á meðan haukur var "spilaður" var ég bara uppi á lofti í úlpunni minni (samt að deyja úr kulda) og spilaði "alien scum" í símanum mínum. náði samt ekki metinu :( hallveig var reyndar með skemmtiatriði, sagði sögur og gramsaði í töskum, týndi eyrnalokkum (eða eyðilagði þá) og var öll hin hressasta. talandi um hressleika, þá annars verð ég nú bara aðsegja það kammersveitinni til sóma, að ég hef aldrei á ævinni (sem er nú frekar að lengjast frekar en hitt) fengið jafn veglegar hressingar í hléi. auðvitað var sjóðheitt kaffi tilbúið frá fyrstu mínútu, einnig heitt vatn og svo líka kalt vatn. sem er smart. svo fengum við einusinni kleinur, einu sinni skrýtnar sænskar bollur og matarkex. einu sinni fengum við líka melónur, TVÆR gerðir. svo voru danskar getekkimyglaðenerusamtgóðarábragðið sandkökur á boðstólunum og yfirleitt var alltafboðið upp á svona piparmyntu súkkulaði kex sem henni Eydísi minni finnast vera algjört lostæti. takk fyrir það kammersveit.
svo bauð franska sendiráðið upp á freyðivín eftir tónleikana, ogviti menn. það var drulluvont! en kammersveitin linnti ekki á liði sínu (eða það) og bauð upp á fyrirtaks nóa-konfekt, sem eins og allir vita, getur ekki klikkað.
ég hitti Víking eftir tónleikana og honum fannst bara mjög gaman, kom mér þó á óvart, spurði mig nefnilega hvort ég hefði verið að syngja með.
-nei víkingur, ég fer í ljótan hvítan kjól og held á kórpartinum af verkinu, alltaf þegar ég fer á tónleika!
en hann er ungur svo ég gef honum sjens. ég lenti líka í því skemmtilega atviki að dansunnandinn ógurlegi, Ólafur faðir hans hótaði mér því, að hefna sín hrikalega. ég býst við matarboði mjög bráðlega. en ég bara verða að segja það að ég kann ótrúlega vel að meta fólk sem hótar öðru fólki. það er ekki með neitt hálfkák og faraábakviðfólk eða aumingjahátt og smjaður. gengur hreint og beint (sé það sæmilega ódrukkið) til verks og bara hótar manni.
snild.