Ástin er í a-moll
jeminn eini. nú er ég að hlusta á 2. þáttinn úr píanókonsertinum hans Grieg. oh! þvílíkar gæsabólur sem hlaupa hér um allan skrokk. hvað er eiginlega AÐ? mætti halda að ég hefði verið að fá bréf frá strák í Lettlandi sem spilar betur á horn, heldur en ísland er svart í janúar og ég var þvílíkt hrifin af í fleiri, fleiri mánuði, öllum (sérstaklega mér) til mikillar gremju.

um daginn, gott ef ekki bara í gær, spurði geðgt fallegur strákur mig hvort ég hlakkaði ekki til að nú væri að koma vetur og myrkur. ég svaraði : "jú auðvitað, þá get ég farið að kveikja á kertum, vorkenna mér og vera þunglynd í friði frá þessu helvítis pakki sem er alltaf að troðast upp á mig yfir sumartímann."
en svo fór ég að hugsa (eins og maðurinn í 10-11 auglýsingunni) og fattaði að eiginlega líður manni betur á veturnar, VEGNA þess að maður getur verið í fýlu í friði og þarf ekkert að vera alltaf í góðu skapi. en af hverju ÞARF maður að vera í góðu skapi af því það er gott veður?
af hverju eru íslendingar svona Ógeðslega uppteknir af sambandi veðurs og lundarfari?
það er eins og maður MEGI vera í fýlu inni hjá sér ef það er myrkur. æj bleah. þetta er skrítið blogg.
en ég er alfeg kominn með þetta fyrirsagnakerfi. það rokkar.

söngkonu-bloggá föstudaginn fór ég í fyrsta söngtímann minn. það var aldeilis skemmtilegt svo ég öndersteitmenti þetta nú aðeins. kom mér einstaklega á óvart hvað ég er með hryllilega ljóta og áheyrnarslæma rödd. úff. en hún hefur þá ekkvað að gera manneskjan í þessum tímum! ekki er maður að borga fúlgur fjár fyrir að vera fullkominn og gera ekkert.
jeeeeess. :)
en áfram hélt menningin á föstudeginum, skundaði til Guðnýjar Birnu með eitt stykki óperu í hendinni og rauðvín í hinni. en óperan mun vera hin franska, H-rómantíska Lakmé. ferlega falleg. við fórum líka og keyptum osta og kex og grænar ólífur með steinum (mmmmmm). svo var hlustað þangað til Guðný sofnaði, en ég hélt ótrauð áfram, enda er þetta uppáhaldsóperan mín. sniff sniff og snökt snökt.
hún endar svo sorglega, blessunin. svona er maður orðin mikil söngdrottning, ekki nóg með að maður sé að æpa þetta fram og til baka, heldur er maður með þetta í eyrunum hálfandaginn líka. jeremías minn, hvar endar þetta eiginlega?
talandi um fólk sem hefur lokið söngnámi sínu, þá sá ég Hildigunni áðan og hún var á hlaupabretti.

sumir blogga alltaf með svona fyrirsögn. ég veit ekki hvort ég fýla það. kemur í ljós.
en HVAR er hann Jón minn?