Hjón í sumarfríi fóru í bústað á Þingvallavatni. Eiginmanninum fannst best
að veiða við sólarupprás. Konunni fannst gaman að lesa. Einn morgun snýr
eiginmaðurinn aftur eftir nokkurra klukkustunda veiðar og ákveður að leggja
sig. Þó konan þekki ekki vel til á Þingvöllum ákveður hún að fara á bátnum
og sigla út á vatnið. Hún siglir stutta vegalengd út á vatnið, setur út
akkerið og kemur sér vel fyrir og fer að lesa bók. Stuttu seinna kemur
veiðivörður siglandi að henni á bát sínum. "Góðan daginn frú, hvað ert þú að
gera?" spyr hann. "Ég er að lesa bók" svarar hún (og hugsar með sér hvort
það sé ekki augljóst!). "Þú ert á lokuðu veiðisvæði" segir vörðurinn.
"Fyrirgefðu en ég er ekki að veiða, ég er að lesa" segir hún. "Já" svarar
hann, "En þú ert með allar græjur, hvað veit ég nema að þú farir að veiða
eftir skamma stund. Ég verð að fá þig í land svo ég geti gert skýrslu um
þetta". "Ef þú gerir það þá verð ég að kæra þig fyrir nauðgun!" svarar hún
þá. "En ég hef ekki snert þig " segir vörðurinn forviða. "Það er rétt en þú
hefur allar græjur og hvað veit ég nema að þú byrjir eftir skamma stund".
"Hafðu það gott í dag frú" sagði vörðurinn og sigldi á brott.



Boðskapur sögunnar: Aldrei rífast við konu sem les. Það er mjög líklegt að
hún geti líka hugsað !!