nú vil ég óska öllum gleðilegra jóla, hóhóhó.

jæja.
ætli ég verði ekki að byrja á því, þennan næst svartasta dag ársins að óska Magnúsi Sigurjónssyni og Vigni Frey Helgasyni til hamingju með að vera orðnir stúdentar. voða hljómaði þetta skringilega. allavega.... og þakka þeim fyrir geggjaðar veislur :)



hérna sjáum við Magga taka við stúdentsskírteininu sínu, frá dónalegasta manni í heimi, Einari Birgi skólameistara Flensborg. Magnús Þorkelsson stendur álengdar og hugsar um brjóst á alsberum kellingum.

síðasti föstudagur fyrir jól. hvað ætli féhirðirnir hafi verið að gera föstudaginn fyrir jól? hmmm.
en allaveganna... ég fann þetta líka þvílíkt hjartnæma bréf, eða frásögn, eða ég veit ekki hvað á netinu og mér finnst það svo ógeðslega fyndið að ég held varla vatni hér í vinnunni. ég held nú reyndar að einhverjir eigi eftir að snúa upp á nefið á sér og segja að það sé ljótt að hlægja að hommum.
hmmm...
það finnst mér ekki :)


The Greatest Moment of My Life
Carl Maravilla - 7/17/2002
Tom, my brother, called from San Francisco asking if I was going to the Gay Games. “Gay Games? What is it and when are they?” I asked. I had heard about a Gay Olympics and that the U.S Olympic Organizing Committee had prevented “us” from using the word Olympics but I didn’t know that the name had changed or that Vancouver BC Canada was hosting Gay Games III.
“The games are in August and registration closes soon,” he said, adding that Mike, his husband, was going too. “I’m running in the 1500M and the 10K and I assumed you were too, since you are a serious runner. You and (your) Tom (my lover) should join us! We already have a place and all you have to do is register and get flights.”

It didn’t take two seconds to make up my mind. As soon as I finished talking to my brother I told my Tom that we were going to Gay Games III. It was a good thing too-because when I called the information number they told me that registration was closing the next day.

Later on, I vowed that I would attend every subsequent Gay Games as long as I was able. The feeling of the crowds at the opening and closing ceremonies, the friendships I developed, and the pride of competition among gays, lesbians and our supporters is overwhelming and indescribable. Henri, my second lover, and I have enjoyed every Gay Games since!

That day started out perfectly: clear blue sunny skies, a few white clouds and a gentle breeze. The morning track events were thrilling and that afternoon I was every excited about my first competition, the 1500M. It was warm now, not hot, down on the track. I visualized my race as a calm peace settled over me. My minds eye saw the first lap: 0:68, and my Tom was watching me. The second lap was a repeat of the first. The third lap was hard but I maintained and saw 0:69. Then the imaginary bell rang and I put out the final effort.

Putting on my racing shoes I felt invincible. Not boastful or bragging, but knowing that I was going to do my best. All the months of training and competition were focused on the next few minutes. On the starting line, out of nowhere but in my mind, a voice whispered “Carl you are going to win!” As soon as the gun went off and we sprinted out, I knew that voice was correct!

The crowd in the stands, the officials, and all the runners, even those in front of me, disappeared as I raced down the track. Before the fist lap was over I had passed everyone. Time ceased to exist but the clock said 0:68. As I focused on my pace for the second lap the grandstand began to re-materialize. The clock said 2:16 (perfect!). The third lap was hard but my teary eyes saw 3:25 as the bell for the final lap rang out. Tom’s voice clearly said, “You are going to do it! You are going to win!” as I sprinted down the backstretch, lungs ready to explode.

Coming out of the final turn I was aware that the crowds in the stands were yelling, clapping, and screaming. My heart and soul were reaching to the heavens as my legs and arms reached out to the finish line. I gave everything I had.

Mike and my brother were waiting for me past the finish line and I collapsed in his arms, crying unabashedly, as I am now, thinking about the race, happy that my Tom was with me again, despite that the ashes of his defeated body returned to nature just two months before. 4:12!-the first race I had won since high school! My races were dedicated to Tom Schorzman: my lover, my friend, and my soul mate. This was the greatest moment of my life.

til hamingju með afmælið Hrafn, og þakkaðu henni mömmu þinni fyrir kökuna. mmmmm, hún var næstum jafn góð og.... margt annað sem ég hef borðað. namminammi.
mikið er gott að borða.

Ekki fyrir jólabörn...

það var dagurinn fyrir jól og litlu góðu bandarísku börnin Bobbie og Barbara settust í fangið á pabba sínum fyrir framan arineldinn. þau voru í nýju fallegu bangsímon náttfötunum (eins og döggu systir langar í jólagjöf) og voru nýkomin úr baði svo þau lyktuðu mjög vel.
pabbi þeirra, Jack Eðlisfræðingur, var að lesa fyrir þau úr einhverri góðri jólabók. þá spyr Bobbie allt í einu:
"pabbi, er jólasveinninn í alvöruinni til?"
bæði börnin horfðu spennt á pabba sinn sem lokaði jólabókinni og horfði hlýlega á fallegu börnin sín. þau vissu að nú myndu þau loksins fá að heyra alvöru jólasögu.
"elsku börn...." byrjaði hann, "nei, jólasveinninn er svo sannarlega ekki til, og ég skal segja ykkur af hverju....."

I. There are approximately two billion children (persons under 18) in the world. However, since Santa does not visit children of Muslim, Hindu, Jewish or Buddhist religions, this reduces the workload for Christmas night to 15% of the total, or 378 million (according to the Population Reference Bureau). At an average (census) rate of 3.5 children per household, that comes to 108 million homes, presuming that there is at least one good child in each.

II. Santa has about 31 hours of Christmas to work with, thanks to the different time zones and the rotation of the earth, assuming he travels east to west (which seems logical). This works out to 967.7 visits per second. This is to say that for each Christian household with a good child, Santa has around 1/1000th of a second to park the sleigh, hop out, jump down the chimney, fill the stockings, distribute the remaining presents under the tree, eat whatever crappy snacks have been left for him, get back up the chimney, jump into the sleigh and get on to the next house. Assuming that each of these 108 million stops is evenly distributed around the earth (which, of course, we know to be false, but will accept for the purposes of our calculations), we are now talking about 0.78 miles per household; a total trip of 75.5 million miles, not counting bathroom stops or breaks. This means Santa's sleigh is moving at 650 miles per second --- 3,000 times the speed of sound. For purposes of comparison, the fastest man-made vehicle, the Ulysses space probe, moves at a poky 27.4 miles per second, and a conventional reindeer can run (at best) 15 miles per hour.

III. The payload of the sleigh adds another interesting element. Assuming that each child gets nothing more than a medium sized Lego set (two pounds), the sleigh is carrying over 500 thousand tons, not counting Santa himself. On land, a conventional reindeer can pull no more than 300 pounds. Even granting that the "flying" reindeer could pull ten times the normal amount, the job can't be done with eight or even nine of them --- Santa would need 360,000 of them. This increases the payload, not counting the weight of the sleigh, another 54,000 tons, or roughly seven times the weight of the Queen Elizabeth (the ship, not the monarch).

IV. 600,000 tons traveling at 650 miles per second creates enormous air resistance --- this would heat up the reindeer in the same fashion as a spacecraft re-entering the earth's atmosphere. The lead pair of reindeer would absorb 14.3 quintillion joules of energy per second each. In short, they would burst into flames almost instantaneously, exposing the reindeer behind them and creating deafening sonic booms in their wake. The entire reindeer team would be vaporized within 4.26 thousandths of a second, or right about the time Santa reached the fifth house on his trip. Not that it matters, however, since Santa, as a result of accelerating from a dead stop to 650 m.p.s. in .001 seconds, would be subjected to centrifugal forces of 17,500 G's. A 250 pound Santa (which seems ludicrously slim) would be pinned to the back of the sleigh by 4,315,015 pounds of force, instantly crushing his bones and organs and reducing him to a quivering blob of pink goo.

V. Therefore, if Santa did exist, he's dead now.

Merry Christmas!

ég var á labbi. sem er nottla ekki í frásögur færandi, nema fyrir það að ég rakst á mjög undarlegan dreng. hann var mjög aumingjalegur og fór eitthvað að tala við mig, og af öllum tungumálum, á ENSKU!
ég reyndi nottla að vera almennileg og spjallaði soldið lengi við hann. var þetta mjög furðulegur drengur og var alltaf að spurja um einhverja hluti sem ég skildi eiginlega ekki.
"where is the goverment of iceland, the magical department?"
"can you tell me how to say a magic in icelandic?"
"im very hungry"
já það eru kannski ekki margir sem vita það, en Harry Potter er fæddur árið 1980. þeas, líffræðilega, samkvæmt bók nr. 3. þannig að í dag er hann 22 ára.
veskú.

við Arnfríður erum ótrúlega sniðugar og fyndnar. í dag, eftir að Hraf fór til að syngja fyrir alþjóð á niðursuðujólamessunni í hallgrímskirkju, þá brutumst við inn í herbergið hans, vopnaðar bleikum pappírsjólatrjám og rauðum jólasveina tuskukalli.
hohoho!
hann á nefnilega afmæli á morgun og hann hatar jólaskraut. mjög mikið.
en innst inni er hann jólabarn, við erum vissar um það. jamm og jájá. til hamingju með afmælið á morgun hrabbó. :)

nýr leikur kominn.
golf leikur.
ekki það ég hafi gaman að golfi eða slíku. en þetta er víst í ættinni svo maður verður að sína lit. svo ætla ég að biðja pabba vinsamlegast um að ekki vera að fara á fleiri dónalinka út frá síðunni minni.

miðvikudagur til mæðu.
ég held nú samt ekki að sá sem bjó til þennan málshátt hafi gert sér grein fyrir HVE mikil mæða er stundum á mann lagt á miðvikudögum. í dag þurfti ég að vakna, tiltölulega snemma, þ.e. fyrir hádegi, sem er ekkert nema verkfæri djöfulsins (allt sem er fyrir hádegi) og svo er ég að fara í hljómfræðitíma á eftir og hef ekkert lært heima.
sem er mjög leiðinlegt, vegna þess að það er voðalega gaman í hljómfræði.
en allavega....
Eyjólfur Eyjólfsson tenór, gerði sér lítið fyrir og vippaði sér til Spánar í gær, og sendi henni tótu sinni fallegt email af hótelinu. hann er svoddan krútturassgat.svo getið þið skoðað spænsku heimasíðuna, þar sem tónleikarnir sem hann er að fara að syngja á eru kynntir á lýtalausri spænsku, með því að ýta hér
eru setningarnar mínar ekki soldið illa uppbyggðar?
allavega....
svo fékk ég afmælis og jóla email frá honum Lutz vini mínum sem er þýskur. mjög mjög mjög fyndið. enda er maðurinn snargeggjaður. og í verkfræðinámi. úff.
:)

það eru ekki margir sem þekkja Barónessu Börberrí. kannski bara einn.... og jah, sá á eftir að hlægja af þessari síðu
Burberry.com

þetta þurfa allir að kíkja á.

litlir sætir kettlingar

ég var að skoða síðuna hennar Fúlhildar og þar stal ég þessum líka skemmtilega link.... þetta er einhver gamall
www.afigamli.blogspot.com að blogga. ég held nú samt þetta sé kannski ekkert endilega allt satt, en hverjum er ekki sama um það?
hún Fúlhildur verður ábigglega voðalega fúl.
en jah....
hverjum er ekki drullusama?
ho ho ho ho ho (jóla ho-ho)


vona samt að Fúlhildur verði ekki svona fúl...

þriðjudagur til þrautar sagði mjög vitur maður. ég held hann hafi samt ekki gert sér fyllilega grein fyrir HVERSU miklar þrautur eru stundum lagðar á mann á þriðjudögum.
ég er að fara á eftir að kaupa jólaföt á hann Ásbjörn bróður minn.
hljómar vel?
jah.... NEI!!!
og svo var ég eins og áður, búin að lofa mér annað, þannig að hún elsku sæta skemmtilega yndislega himnaríkisljósið hún Þórunn mín, verður víst að vera svo umburðarlynd, að hitta mig í kvöld, frekar en klukkan fjögur. mamma setti upp aðalfýlusvipinn og beitti ögn af þöglumeðferðinni, svo ég gat ekki annað en lofað öllu fögru. svo var ég að fatta að ég gleymdi símanum mínum heima :(
ekki það að ég sé símasjúklingur, ég þarf bara að tala við hana Þórunni mína og afsaka mig í bak og fyrir. úff. eg er ekki búin að hitta hana síðan fyrir langa löngu.
ég held ábiggilega að ég sé versta vinkona hennar, alltaf að beila á öllu :(
en hún fær geggjaða jólagjöf :)

allir að kíkja á nýja leikinn sem ég var að segja inn. hann heitir sober santa og maður á að drekka kampavín og borða kökur. mjög uppbyggjandi leikur fyrir alla fjölskylduna.
kærar þakkir fyrir framlag sitt fær Jón Viðar, megabeib, sem er í svo ótrúlega góðum skóla, að hann þarf ekkert að sofa!

úff.
komin heim í hitann. þetta er nú meira ástandið. En jú, sveimér þá. það var drulluandskoti gaman úti í London. ég fékk meira að segja Lax í matinn þegar ég átti afmæli, sem snilldarkokkurinn Eyjólfur hristi framan úr hendinni, jafnvel þó hann ætti ekki sýrðan rjóma. geri aðrir betur.
en já.
ég fór líka á tónleika "by candlelight" sem var svo eiginlega ekkert "by candlelight" vegna þess að "candlelightin" voru rafmögnuð, mjög lummó. en hljómsveitin var öll í miðaldarbúningum með kollur og það var ótrúlega flott að sjá það. sérstaklega víólurnar nottla.... bera allstaðar af. jamm og jájá þaðheldég nú.
svo fór ég líka á tónleika með Guðrúnu Jóhönnu Ólafsdóttur, sem er æææææðisleg, ekki bara geggjuð söngkona, heldur er hún líka ógeðslega sæt og svo kenndi hún mér á lestarkerfið. eða svona. sagði mér allavega hvað Tjúb stöðin heitir í Hackney. Tjúb stöð er semsagt svona prófessjónal orð yfir neðanjarðarlestarkerfið. hehe :) en já... tónleikarnir sem Guðrún var að syngja, komu einmitt á forsíðu moggans á sunnudaginn. mér finnst nú soldið leiðinlegt af þeim að minnast ekkert á hvað ég var dugleg á þessum tónleikum. klappaði á réttum stöðum, hló að sögumanninum (þó ég skildi ekkert í sögurþræðinum (sem er víst bara eðlilegt, maður á víst ekkert að skilja hann) þar sem allir hétu einhverjum nöfnum sem byrjuðu á A og enduðu á s) og drakk bara einn bjór í hléinu.
fyrir utan að ég rataði alfeg ein á þetta john smith square, svona næstum því án þess að fá smá hjálp.
húrra fyrir tótu. jeij!

hallo hallo elsku kruttin min.
atla bara ad senda nokkrar linur til ad syna ad eg er i goooooodum gir her i skitugustu borg i heimi. allt i guddi filing :)
er ad fara a harry potter a eftir i barbicaninun. bobbarinn sko. je man.
sjamst

jæja.
nú er komið að því.
eða á morgun verður komið að því öllu heldur. ég fer héðan úr Lavaburping icerock og til hins hræðilega Lon-Don. ég held ég sé ekki að ljúga neinu þegar ég segi að mér hlakki alfeg ótrúlega mikið til. jafnvel bara það mikið að ég tolli eiginlega ekkert hér í vinnunni og er eiginlega bara aðspá í að stinga af og fara heim. ég var líka búin að lofa að heimasækja ömmu og svo á ég eftir að redda mér fari út á flugvöll...
eh..
einhver laus á morgun, fimmtudag um klukkan tvö?
allaveganna.
bless bless kæru landar! :)

Big Ben bíður spenntur að sjá hana tótu sína.... sjáiði bara hvað hann brosir mikið

eins og stóð í emailinu.... eitthvað internatsjónal :)

http://www.ratedtoons.com/flash/Interorgasm.swf

jáhá. ég var að koma frá Tannsa í gúddí fíling, eða þannig, og er smátt og smátt aðfá tilfinningu í tunguna. þannig að ef þetta sýnist vera eitthvað linmælt blogg, þá vitiði hér með ástæðuna.
úff.
en maður fer ekki til útlanda með skemmda tönn er það?
reyndar var þetta fjandans drullu skíta dýrt, en þar sem tannlæknirinn inn, hún Ásta, er gæðablóð, þá mátti ég borga helminginn núna og helminginn á næsta kortatímabili. mjög gott.
svo fór ég í Kringluna og kyssti hann Hjört Matthías, sem er bæðevei ennþá ótrúlega sætur og skemmtilegur. hann gaf mér líka mjög gott sírópskaffi sem heitir "Rumba Reykjavík" ef mig misminnir ekki. en fyrir fávita, þá er kannski gott að taka fram að hanner að vinna á/í/hjá/við/með Kaffitár, kaffihúsinu sem er undir rúllustiganum.



þetta er hann Hjörtur sæti

ég held ég verð bara að segja það að hún Ragnhildur Thorlacius er mega-beib og svaka-skutla. enda bauð hún uppá geggjað góðar flatkökur í kaffinu. með HANGIKJÖTI. geri aðrir betur. :)

ég sláði orðinu "gella" inná Google.com og þetta er það sem kom fyrst...
æj jæja.
svona er þetta nú bara

úff.
haldiði ekki bara að ég hafi farið og gefið soldið Blóð áðan. ég og Jón Viðar örkuðum þangað eftir miklum krókaleiðum sem hann valdi og gáfum blóð. eða þeas, hann gaf blóð, ég fór bara í svona prufu vegna þess að ég hef aldrei gefið áður. jamm.
svo átum við ógeðslega mikið af brauð og ég borðaði alla súpuna þótt hún væri drullu ógeðslega vond, en Jón skildi hana eftir.
svo heldur hann því fram að Ránargatan sé vestur í bæ.