ekkert bloggað lengi

en það er nú bara stundum svoleiðis. maður er nú samt ekki dauður úr öllum æðum, spilaði t.d. í hóptíma áðan. gekk svona la-la. ekki alfeg jafn la-la og ég vildi sjálf, en í áttina. fékk svo hörkugóð komment og spilaði svo aftur smá. og þá var það la-la betra.
úff.
víólukvartettinn sem aldrei æfir sig (já við erum ekta) hittist í kvöld og át og talaði illa um aðra strengjaleikara. ég gaf öllum "magic beans" sem er örugglega það tilgangslausasta drasl sem ég hef nokkurntíman gefið nokkrum, ef frá eru taldir inniskórnir sem ég gaf jónisæta einu sinni í jólagjöf og voru 3 nr of litlir.
en það var stuð að hitta fólk sem ekki er sænskt og býr með mér. svo hjólaði ég bara heim. maður er svo hress.
byrjuð í GIMMINU fyrir þá sem ekki hafa fengið veður af því. nú er EnnEittSkiptið stefnt á mjónu-lúkkið og allt sett á fullt. það er nú samt rosalega gott að sprikla svona.... ég á næstum því ekki jafn erfitt með að fara á fætur á morgnana og borða voðalega hollan og góðan mat eiginlega alltaf. erfiðast finnst mér samt að hafa hætt að drekka Dæet Kók. sikk?
oh jæja, ég er þá ekki heróínfíkill. enda væru auka fitufellingar þá líkast til minnstu áhyggjuefnin mín.
þvílíkt blaður, ég trúi því ekki ég sé að fara að posta þessu.
oh well, best að gera vont verra og taka af mér mynd :)
xxx (þetta segja bretar í staðinn fyrir koss og knús)

blogg í vikulok *dæs*

mér finnst bloggið mitt leiðinlegt. en ég ætla nú samt ekki að gerast blogg beiler eins og svo margir. enda ekkert ég sem les bloggið mitt oftast, haha!
er að gubba úr þreytu, samt lagði ég mig. áttu aðvera 20 mínútur en urðu 2 tímar. búbbs! og þetta sem átti aðvera stóri-langi-ítarlegi æfingardagurinn minn.
en eins og viskustykkið Þórunn Guðmundsdóttir sagði, þá er ekki til leti, aðeins er líkaminn þreyttur og þarfnast hvíldar.
ble.
svo er nú líka allt í lagi að láta reyna á rifþolin í nágrönnunum og æfa til 9 í kvöld. þau hafa ekki kvartað hingað til. og hvað er huggulegra á sunnudagskvöldi en nokkrir klukkutímar af ljúfu víóluspili?
tala nú ekki um hindemith sóló sónötu.

jæjajæja *dæs*

ævintýra-tóta fer í labb

ó já.
eftir að hafa fengið mér kaffi með Yael og átt mjög ítarlegar umræður um lífið og tilgang þess ákvað ég að leggja land undir hjólið mitt og kíkja á líkamsræktarstöð sem (ég hélt) er ofar í götunni minni. hagley road 460. ég bý í 207 og það er ekkert það langt frá hagley rd 1 svo eftir slump-útreikninga gerði ég ráð fyrir því þetta væri nú ekki mjög langt í burtu.
little did i know.
fyrst byrjaði nú fallegi brúnskellótti-blái fákurinn minn á því að hleypa úr sér öllu lofti að aftanverðu. tóta-tilbúin-að-takast-á-við-allt var vitaskuld með hjóladekkja pumpu á sér og ætlaði heldur betur að redda málunum. sem tókst ekki. gatið var greinilega það risastórt að blessuð slím-slangan náði ekki fylla uppí það eins og á að gerast og hefur verið ða gerast síðasta hálfa árið eða svo. ég tek þá þá (lélegu) ákvörðun að rölta með hjólið í fyrrumnefnda líkamsræktarstöð, þar sem hún gat nú ekki verið langt undan, ég var búi nað vera að hjóla í nokkrar mínútur.
little did i know aftur.
Ég er fullviss um að það sé hægt að labba eftir Hagley Road til enda veraldar. eða þangað til maður hnígur niður af máttleysi. eða maður er skotinn niður af glæpaklíkum.
þessi blessuð gata er nefnilega eins og lógaritmi, því hærra sem þú ferð, því lengra er á milli númera (var ekki lógaritmi þannig? stæ 503, je). þannig að ef maður er 15 mín að labba frá nr.1 til 207, þá er maður 30 mín að labba frá 207 til 414 og frá 414 til líkamræktarstöðvarinnar er heil eilífið.
ekki nóg með að langt sé á milli húsa, heldur vantar sum hús líka. og sum hús eru á staðnu en með neglt fyrir glugga og dyr.... frekar spúkí.

en ég lét mig hafa það (duglega-tóta) og komst loks á leiðarenda. rétt svo leit inn um dyrnar og ákvað að þetta væri ekki staður fyrir mig. ekkert nema biksvartir sveittir karlar að PUMPA lóðum (með miklum tilþrifum í látbragði og hljóðum) eða skokka á brettum og það hringlaði svo svakalega í blinga-blinginu að það var eins og maðru væri staddur við mynt-teljaravélina í Landsbankanum.
þannig að við flatadekk röltum okkur bara í rólegheitunum aftur heim.
þvílík stemming.
p-anna (og mamma mín) myndi nú líklega benda á að allt þetta labb væri svo sannarlega góð líkamsræktaræfing og það að springa dekk um kvöld í rólegheitunum er miklu skárra en að springa "snemma" morguns þegar maður er orðinn og seinn í skólann.
ég er aftur á móti bara orðin svöng og pirruð og var því miður að ráma í það að eina hjólabúðin sem ég veit um í birmingham er í smelly park þar sem ég bjó í fyrra.
hinumegin í bænum.

oh jæja jæja

komin út aftur

og það er EKKI gaman. eiginlega bara hundleiðinlegt og svo er rigning og ég á ekkert að borða. og svo virðiðst msn ekki virka allt í einu :(
glatað drasl.