Hildigunnur mega tónskáld og gella dauðans (Geil des Totes) bauð mér í mat, sem er nú eitthvað sem fólk ætti endilega að taka upp eftir henni, ég er svo skemmtilegur matargestur, borða allt nema tómata og set ekki upp hneykslis-svip ef einhver ropar. en hún var að koma sér upp bloggi þessi elska og er ekkvað óörugg í fyrstu skrefunum, ekkert óeðlilegt við það. þó að ég hafi valsað inní bloggheiminn og umturnað öllu með gífulegri kunnáttu minni, þá er ekki þar með sagt að allir geti það.
djók
hehe.
en það er aðalástæðan fyrir því að ég hangi hérna uppá skjaló ennþó, þó að klukkan sé að verða sex. en ég er líka búin að vera hálf löt að mæta í vikunni, svo það er ekki eins og þetta sé einhver gífurleg fórnun af minni hálfu, ónei. en málið er að ég þarf að labba heim til hennar á njálsgötuna og það er svo mikil rigning.... úff. og ég, þessi líka mikla spákona, fór í peysu vegna þess að mér fannst svo létt yfir. RIGHT! garg.
en svo....
svo rak ég augun í flíspeysuna hans Jóns hérna beint á móti mér. og ég er að spá í að stela henni í einn dag svo ég verði ekki veik, hann á aldrei eftir að fatta það (döh, ég er að blogga!) vegna þess að hann er í danmörku. hmmmm.... er það voðalega óalmennilegt af mér?
njaaa