fimmtudagur, apríl 28, 2005

what the?

áðan var ég að hlusta á útvarpið í bílnum.
sem er nú ekki í frásögur færandi þannig séð. nema það að ofur leiðinlegt lag kom og ég skipi um stöð.
sem er heldur ekki í frásögur færandi. voðalega er ég lengi að koma mér að efninu, og ekki batnar það með langar leiðinlegar setningar sem segja ekki neitt.
eh...
allavega!
ég var þarna í rólegheitum mínum og skipti yfir á einhvern mann sem var "miðill" í beinni útsendingu. allt sem hann sagði var bull. tildæmis spurði hann konuna sem greinilega var í yngri kantinum, hvort hún væri eitthvað með hugann við utanlandsferðir. hvaða íslendingur í lok maí er ekki með hugann við utanlandsferðir ég spyr? svo var hann með allskonar asnalegar staðhæfingar sem áttu "akkúrat" svo vel við allt í lífi hennar að hún átti bara ekki eitt einasta orð. hvernig getur fólk eiginlega trúað svona bulli?
ég er ekkert að afneita öllum miðlum og fjarskiptafrömuðum milli þessa heims og hinna... en vó. í beinni útsendingu á útvarpsstöð gegnum síma?
ætli amma gamla geti ekki með einhverju móti fundið AÐEINS skárri leið tilað segja afkomendum sínum hvar týndu bíllyklarnir eru?
besta setningin (og sú eina sem ég man orðrétt -tilviljun?) var samt:

"og hérna kemur eitthvað gamalt. eitthvað gamalt úr fortíðinni."

hvernig getur það sem kemur úr fortíðinni verið annað en gamalt? æj ble. en nú er ég farinn að setja krem á putann á mér. ég klippti nefnilega oní kviku og það var allt í læ fyrst en núna er það ógeðslega vont.
guðný birna ætla að vera svo góð að gefa mér far inní hafnarfjörð OG lána mér minidisk spilarann sinn.
nú mun endanlega koma í ljós hvort það sé:

a) minidisk spilarinn minn sem er bilaður
b) míkrófónninn minn sem er bilaður
c) hausinn á mér er ennþá meira bilaður en ég gerði mér grein fyrir og ég kann ekkert á helvítis tækið.

túrílú!




Your Inner European is Italian!









Passionate and colorful.

You show the world what culture really is.


áðan fór ég upp á efri hæð til að fara að ljósrita sem mér finnst svo æðislegt og af því að eg er so tillitssöm setti ég gsm símann minn á silent en það hringdi hvort semer ekki neinn svo ég veit ekki hvað ég var að ómaka mig.
en allavega. það var fundur við hliðina á ljósritunarvélinni svo ég ákvað að koma bara seinna, fór samt inná kaffistofu og fékk mér kaffi. þar var húsvörðurinn í leðurvestinu sínu (nó vorrís, hann var líka í hinum fötunum sínum) og í svona meters-radíus í kringum hann var þykkt ský af rakspíra. sem er svossem barakúl. en hann var að setja kex í körfu. út af fundinum? hugsaði ég með mér en hló svo og skellti mér á lær, nei hér á bæ er sko ekki verið að bera kex í fólk nema það sé mjög merkilegt eða komið í heimsókn frá einhverjum öðrum vinnustöðum. við almenningurinn fáum sko ekki kex.
svo labba ég aftur niður og í stiganum mæti ég týpu (a.k.a. sagnfræðingi) og kexið fekk tilgang.

held að GB verði ánægð með þetta :)







American Cities That Best Fit You:



65% Honolulu

60% Chicago

60% New York City

60% Philadelphia

60% San Francisco


nútíð & framtíð

í morgun komst ég að því að:

*ég fer til London ekki á morgun heldur hinn
*ég fæ í magann af létt AB-mjólk
*kærastinn minn er hrokafullur
*föt verða ekki minna krumpuð af því að liggja undir öðrum fötum
*það er gott að sofa

í dag ætlar ég að:

*monta mig
*kúka geðveikt mikið
*skamma jónsæta
*strauja
*leggja mig -oft

svo er ég að fara að spila yfir mitt ómótstæðilega framhaldsdeildarpróf í kvöld kl. 7 í stofu 4 í tónlistarskóla hafnarfjarðar. blóm og kransar afþakkaðir.

eydís var að senda mér brandara.

hann er svona

"Tvær vinkonur fóru saman út á djammið og fóru heldur óvarlega í
kokteilana á Thorvaldsen. Pissfullar og flissandi á leiðinni heim í
vesturbæinn þurftu þær báðar að pissa og ákváðu að klifra inn í
kirkjugarð og skvetta úr henni þar á bakvið einn legsteininn. Sú fyrsta
var ekki með neitt til að þurrka sér á svo hún fór úr naríunum, þurrkaði
sér og henti þeim svo. Vinkona hennar var í spari undirfatagallanum og
tímdi ekki að þurrka sér á djásninu og var það heppin að það var borði
á kransi einum sem hún náði sér í og þurrkaði sér með. Næsta dag hittast
mennirnir þeirra í boltanum og annar
segir: Þær eru rosalegar þessar kjéddlingar okkar. Anna kom heim í gær
nærbuxnalaus - þetta verður að hætta. Þá sagði hinn: Það er nú ekkert.
Ragnheiður kom heim með samúðarkort á milli rasskinnanna sem á stóð


"Frá öllum í Sorpu - við munum aldrei gleyma þér".