*dæs*

enn einn öfgakenndur tímaleysismánuður að baki. ég sem hafði hugsað mér gott til glóðarinnar í jólafríinu af því ég sá framá að vorönnin yrði mikið rólegri hjá mér. var líka búin að plana svo vel (í huganum) að læra skipulega og nýta helgarnar og ble ble bleeee þið kannist örugglega við þetta.
svo nær maður bara varla andanum.
eða svona. mér er svossem nær að vera að troða mér í allt.
ástæða þess að ég er HEIMA hjá mér þetta virka vikukvöld og m.a. segja búin að gera ekkert í rúman klukkutíma er sú að það féll niður Esju-æfing. sem er mikið sorgarefni af því esja er best í heiminum og þó ég væri í fimmfaldri vinnu og stjarnvísindalega yfirgripsmiklu og tímafreku háskólanámi myndi ég samt gefa mér tíma að hitta þau alltaf. alltaf segi ég.
enda ætlum við að sigra heiminn (erum nú þegar búin að taka mosfellsbæ og akranes).
en þó sorgin særi mig að beini inn
og svíður tár í auga
verður gott að gráa hnoðrann sinn
geta kúrt og kyssað

kyssað er nú reyndar ekki orð og svo er óskar gjörsamlega úrvinda eftir átök dagsins. lagði sig og át kattamat og sleikti stjörnuna og þið skiljið... mikil átök í gangi.
en ég á víst að vera að skrifa formála að rannsóknarritgerð sem þarf að skilast á mánudag... best að vinda sér í verkið.
vonandi án vindverkja... aaah, ha, ha..... ha