ég er lötust í heimi núna í dag. svaf og svaf alfeg þangað til amma hringdi (tvisvar) og fór berrössuð að svara í símann. mæli ekki með því, varð frekar kalt á..... já allavega þá fór ég á fætur í hádeginu og talaði við hana ömmu mína í símann. hún er svo mikið krútt, þessi elska.
en eftir að hafa farið í sund og hringt í hann Gumma víólusjení, þá ákvað ég að skella mér í vinnuna, því að það var ekkert til að borða heima. mjög skrítin ástæða, iknow, en svona er þetta bara. fattaði á leiðinni að ég gleymdi símanum mínum heima, þannig að ég veit ekkert hvort Hljómeykis æfingin byrjar klukkan fimm eða hálf sex.
ég er nú hvort sem er að vinna til fimm, þannig að skiptir kannski ekki miklu. svona þannig.
og svo er ég komin í það hörkupúlsverkefni að slá inn manntalið 1835. það er nú barasta ágætt, verð ég að segja. alla vega skárra en helvítis yfirlesturinn. jesús hvað það er ömurlegt!