ekkert bloggað lengi

en það er nú bara stundum svoleiðis. maður er nú samt ekki dauður úr öllum æðum, spilaði t.d. í hóptíma áðan. gekk svona la-la. ekki alfeg jafn la-la og ég vildi sjálf, en í áttina. fékk svo hörkugóð komment og spilaði svo aftur smá. og þá var það la-la betra.
úff.
víólukvartettinn sem aldrei æfir sig (já við erum ekta) hittist í kvöld og át og talaði illa um aðra strengjaleikara. ég gaf öllum "magic beans" sem er örugglega það tilgangslausasta drasl sem ég hef nokkurntíman gefið nokkrum, ef frá eru taldir inniskórnir sem ég gaf jónisæta einu sinni í jólagjöf og voru 3 nr of litlir.
en það var stuð að hitta fólk sem ekki er sænskt og býr með mér. svo hjólaði ég bara heim. maður er svo hress.
byrjuð í GIMMINU fyrir þá sem ekki hafa fengið veður af því. nú er EnnEittSkiptið stefnt á mjónu-lúkkið og allt sett á fullt. það er nú samt rosalega gott að sprikla svona.... ég á næstum því ekki jafn erfitt með að fara á fætur á morgnana og borða voðalega hollan og góðan mat eiginlega alltaf. erfiðast finnst mér samt að hafa hætt að drekka Dæet Kók. sikk?
oh jæja, ég er þá ekki heróínfíkill. enda væru auka fitufellingar þá líkast til minnstu áhyggjuefnin mín.
þvílíkt blaður, ég trúi því ekki ég sé að fara að posta þessu.
oh well, best að gera vont verra og taka af mér mynd :)
xxx (þetta segja bretar í staðinn fyrir koss og knús)