hin fróma tótfríður var í hádeginu í sína fyrsta söngprófi. stemming engu að síður og ætlaði allt um koll að keyra. var það djörf að taka af mér gleraugun sem gerði það að verkum að ég sá hvorki né skynjaði nokkuð annað en óljósa skugga hér og þar í stofunni.
mjög áhrifaríkt. gleymdi samt heilu frönsku erindi og klúðraði uppáhaldslaginu mínu :( vona að signý sæmunds lesi ekki blogg fólks, það er nefnilega aldrei að vita nema ég hafi komist upp með herlegheitin. hver þarf réttan franskan framburð þegar hægt er að geifla sig í framan og vona að erindið sem maður gleymdi sé um það sama og erindið sem maður gleymdi ekki?
ekki ég.
en ég var soldið foj yfir uppáhaldslaginu mínu.
mjuh.
en svo endaði ég á því að syngja Wagnerinn minn og tók virkilega á því (útskýrir kannski af hverju mér líður eins og gamalli -Rauðri- blöðru), hreinlega Vældi í himnadrottningunni um að leyfa mér að drepast.
svo þegar ég rankaði við mér úr Wagner-Wímunni sá ég signýju sæm þurrka sér um augun og segja milli ekkasoganna:
"ég held ég bara geti ekki annað en gefið þér hreina tíu... þvílík frammistaða!"
Engin ummæli:
Skrifa ummæli