þar sem bullið nær yfirhendinni oftar en þig grunar // the blabbering blob
mánudagur, febrúar 17, 2003
úff já, laugardagur dauðans. fór í mjög skemmtilegt partý heima hjá Palla darling, en gerði þá meginskyssu að fara svo niðrí bæ. það er svo leiðinleeeeeeeeeeeeegt að fara niðrí bæ. leiðinlegt leiðinlegt leiðinlegt.
leiðinlegt
en takk samt kælegaÁsgeir krúttíbolla fyrir að smygla okkur, mjög laumulega, inn á 22. það var sveimmér þá einn af betri stöðum kvöldsins. ég vissi bara hreinlega ekki að það væri 3ja hæð á þessum stað. drottinn minn. og þar er ENGIN tónlist, svo maður getur í alvörunni TALAÐ við fólk. annað en hægt er að segja um suma staði.
hvað er eiginlega málið með skemmtistaði á höfuðborgarsvæðinu? af hverju getur maður hvergi talað við vini sína, án þess að Öskra á þá? auðvitað er gaman að dansa við góða tónlist og allt það... en vó. fyrr má nú vera. það grófasta sem ég hef lent í, er þegar ég álpaðist í einhverri vitleysu inná Prikið og á efri hæðinni þar, er gjörsamlega ekki hægt að hreyfa sig, vegna þess að þar eru borð og stólar. svo fólk geti nú sitið í rólegheitum?
já NEI NEI.
aldrei hef ég verið á stað þar sem græjurnar hafa verið jafn hátt stilltar. bara aldrei. svo við sátum þarna, vinkonurnar og hommarnir, við eitt borð og gláptum oní bjórana okkar. eða horfðumst í augu og reyndum að lesa hugsanir hvors annars. ég fór á barinn og bað um bjór, en barþjóninum fannst ég segja pulsa með öllu nema remúlaði.
svona næstum.
þannig að ef þið rekið skemmtistað og eruð að lesa þetta... í guðanna bænum reyniði aðeins að lækka í græjunum.
og svo fór ég á kvartett æfingu fyrir fiðluballið í MR. aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!!!
meir um það síðar.
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli